sábado, 31 de diciembre de 2011

GOODBYE 2011

31 de Diciembre otra vez, otro año que se va... Y es la hora de hacer repaso de estos 365 días y de empezar a maquinar nuevos proyectos, objetivos e ilusiones para el año que en unas horas dará comienzo.

2011 fue a nivel deportivo un gran año con días espectaculares y otros de bastante sufrimiento. Lo mejor fue la victoria en el Cto del Mundo de Paraduatlón en Gijón (Asturias) formando equipo con Mayalen Noriega; pero también estuvo excelente la Dextro Energy de Madrid con Saleta Castro, el Cto de España de Duatlón y Triatlón y la Dextro Energy de Londres con Alba Cuba, aunque el final no fuese el mismo que nos hubiese gustado... de todo se aprende.

Participé en mi 1º competición de ciclismo en Madrid (Cto de España) con dos 2º puestos en la crono y en la ruta acompañada de Cristina Azanza. Volví 7 años después a una competición de natación destrozando mis anteriores mejores marcas en 100 y 50 libres... Y tuve el honor de ser la primera paratriatleta en participar en una prueba de la Copa de África de Triatlón (en Marruecos junto con Roi Cuba).

El momento deportivo más difícil fue el Cto de Europa de Pontevedra, un evento espectacular y con una organización brillante, en el que terminé la carrera única y exclusivamente en agradecimiento a toda esa gente que estuvo allí apoyándonos aquel día. Los 40ºC, el incidente en el agua, estar en pleno medio de exámenes y la presión de estar compitiendo en "casa" fueron más fuertes que mis ganas e ilusión por hacerlo bien. Pero de ese, mi 1º triatlón sprint, también aprendí cosas que serán útiles para próximas carreras.

Terminé 2º curso de Medicina en la USC y empecé 3º. Conseguí aprobar todo en Junio lo cual parecía imposible unos meses antes debido a lo difícil que me estaba resultando concentrarme para estudiar... Me fuí de la resi al piso lo cual creo ha sido un cambio acertado y muy beneficioso para mi día a día.

Fiestas, cumpleaños, salidas, excursiones, charlas, comidas y cenas... El viaje a Amsterdam y alrededores... Y el reencuentro con mis queridos primos de Argentina tanto tiempo después...

Gracias a TODOS y TODAS los que habéis formado parte de este 2011, espero que sigamos comaprtiendo momentos en el 2012... FELIZ AÑO NUEVO!

jueves, 22 de diciembre de 2011

MELLOR DEPORTISTA GALEGA CON DISCAP 2011

O vindeiro 27 de Novembro ás 19h no Teatro Jofre de Ferrol a Xunta de Galicia e a Dirección Xeral para o Deporte entregan os premios do Deporte Galego nas 16 categorías existentes e nesta ocasión teño a oportunidade de contarvos que o xurado me escolleu como Mellor Deportista Galega Feminina 2011 con discapacidade.

Xa me deran este mesmo premio noutra ocasión (hay 4 anos), pero esta vez a ilusión que me fai é, se cadra, moito maior debido a que, aínda que semellase fácil, este foi un ano realmente complicado para min e no que nunca pensei que podería chegar a ter os resultados deportivos que obtiven.

Así que dende aquí quero aproveitar para agradecer este recoñecemento e, sobre todo, para compartilo con todas esas persoas que están preto de min e non só cando as cousas saen así de ben, senón tamén nos momentos máis duros e complicados.

Susi

BACK

Es 22 de diciembre y hace ya bastantes días que no actualizo el blog; no sé como me arreglo que las dos semanas antes de vacaciones de Navidad siempre termino a tope de cosas para hacer y con casi nada de tiempo libre. Hoy, último día de 2011 en Santiago, por fin encuentro momento para escribir un poco y contar las últimas novedades.

La semana pasada tuvimos el miércoles la fiesta de Fin de año de Medicina en la Sala Capitol (como siempre) y la verdad que estuvo bastante interesante, a pesar de que cada vez soy más partidaria de no utilizar zapatos de tacón (es lo peor para los pies, adoro los deportivos). El Jueves me acosté tardísimo porque tenía pendiente de pasar unos apuntes de la clase de Psicopatología a la que falté cuando fui a Marruecos a competir en octubre… y terminé durmiendo no más de 4h.

El viernes fui a clase de mañana y justo al salir, con una climatología horrible, emprendí viaje a Madrid para participar en la I concentración de Paratriatlón en el CAR de la capital. El viaje era un poco atípico, pues por motivos de reducir costes, hice Santaigo-Barcelona-Madrid. No me gusta mucho ir en avión y la verdad que el otro día en el 2º trayecto las turbulencias fueron bastante desagradables, iba con muchísimo miedo (Fran, compañero de paratri con el que me encontré en el aeropuerto de Barcelona fue testigo de ello).
Una vez en Madrid nos recogió en Barajas Norberto (otro compi de paratri) y fuimos a la Residencia Blume donde ya estábamos casi todos para cenar. El sábado tuvimos varias conferencias, para mí buenas todas ellas, aunque destacaría el interés deportivamente hablando de las dos que hubo por la tarde, y, sobre todo, la de Jose Luis Vaquero (entrenador de natación). Elegimos a nuestro representante en la Junta Directiva de la FETRI que será Toni Franco, compañero de Barcelona que participa en la categoría TRI4 y que estoy segura lo hará estupendamente.
Posteriormente participé en una mesa redonda de las “Jornadas nacionales de ciclismo y triatlón valores, igualdad y fair play”. La verdad que estaba un poco perdida pues al estar en la concentración no había podido asistir al resto de actividades del día, pero fue una experiencia interesante en la que hablamos sobre todo de las posibles causas que hacen que haya muchas menos mujeres que hombres en el deporte a todos sus niveles.
Para terminar el día una cena en el “Cañas y tapas” con May y Pepi, amigas de ciclismo en tándem. El centro de Madrid estaba a tope de gente y con muchas luces y adornos de Navidad.
El domingo madrugué para estudiar un porquito y las 9 comenzamos la sesión de natación. Vaquero nos explicó algunos ejercicios para hacer en seco con balones, Therabands y otro material muy interesante al que, por desgracia, no en todas las instalaciones deportivas se puede acceder. Luego nos hicieron unas filmaciones subacuáticas de nado a alta velocidad que desde luego será muy útiles para nuestros entrenadores de forma que podrán observar muchos detalles (algunos defectos) técnicos para poder tratar de corregirlos.
Luego tuvimos una sesión de técnica de carrera coordianda por Adriana Charry, psicóloga que trabaja en deporte inclusivo y también triatleta. Estuve recordando algunos ejercicios de mi época de atleta y reflexionando sobre que sería interesante retomarlos al menos una o dos veces por semana.
La comida fue en la Blume. Después caminamos hasta el intercambiador de Moncloa otro compañero y yo y allí me recogió en coche David, un amigo que conocí en las Jornadas de ALBA (Asociac de ayuda a personas con albinismo). Pude compartir una estupenda tarde con el, su familia, la judoka Marta Arce (reciente subcampeona de Europa de Judo para def visuales), su marido e hijo. Fue muy divertido. Después vuelta a Madrid para coger el tren en la estación de Chamartín.
Esta semana hemos recuperado algunas clases, tuve un cumpleaños al que no asistí simplemente por cansancio, ayer cena con compañeros de Oregar, entrenar y para rematar la faena una otitis que lleva ya un par de días dándome la lata. Ahora por fin he empezado ya el tratamiento con antibióticos y espero que poco a poco se vaya resolviendo porque la próxima semana, el día 30, tengo el Cto Gallego de Natación en Ferrol al que acudiré representando al CD Universidade de Santiago en la prueba de 100m libres S12.
Ha sido complicado poder participar en esta competición debido a las enormes trabas burocráticas que estaba poniendo la federación Gallega de Natación. Finalmente conseguimos arreglar todo el papeleo y podré competir.
Ahora damos la bienvenida a unas vacaciones que serán más que nada para estudiar a tope porque en menos de nada tenemos los exámenes.
Por otra parte he decidido no participar en enero en el Cto de España de Ciclismo en Pista, debido a que era demasiado complicado solucionar todo yo sola (viaje, hotel, traslados, conseguir un tándem de pista, buscar pilota,…) y todo eso para debutar en una modalidad quizás un poco peligrosa y sobre todo al principio para una persona con experiencia 0 en ella. Otra vez será.
Además hemos tenido que cambiar el examen parcial de Patoloxía Xeral y probablemente sea el 26 de Enero, día en que tendría que marchar a Mallorca, por lo que sería totalmente incompatible.
Bueno, pronto escribo para contaros un par de buenas noticias.
Susi

domingo, 4 de diciembre de 2011

1º CARREIRA SOLIDARIA NOCTURNA DE BEMBRIVE 2011

Onte, sábado, ás 20h tivo lugar na localidade de Bembrive (próxima a Vigo) a 1º carreira nocturna solidaria na que tomamos parte 300 participantes de moi diferentes idades. Tiñamos que dar 3 voltas para facer un total de 6.8 km (segundo a organización) que polos datos dos GPSs de varios compañeiros resultaron ser aproximadamente 6100m.

Para min era esta a 1º carreira a pé da tempada tendo en conta que no tempo que levo adestrando dende outubro estou bastante centrada na bici facendo rodillo case cada día e mais nadando. Participei nela con Uxía Costa, compañeira e amiga da facultade tamén deportista, que me acompañou como guía; a ela quero felicitala polo seu excelente traballo e por ser unha tía á que lle gusta pelexar nas carreiras.

Personalmente, atopeime bastante mal, aínda que para o momento no que estamos e as condicións podo dicir que o tempo non foi tan malo como podería ter sido. Levaba aproximadamente dúas semanas sen tomar o inhalador tratamento de base para o asma, porque decidira retornar ó Ventolín e empregalo tan só nos momentos nos que atopase que era necesario... Grave error.
Esto, sumado ás condicións climatolóxicas de humidade de onte, fixeron dos 6km e pouco unha especie de odisea particular na que en ningún momento puiden respirar en condicións tendo en todo momento esa sensación típica asmática de non poder coller a cantidade de aire que necesitas.

Marchei á carreira xa con cansancio, levaba todo o día en casa estudiando e con frío, pero puideron con todo as ganas de sair correr un pouco... E rematei sufriendo bastante. O non poder das pernas no pouco tramo de subida que tiña o circuito deu paso ós "pitidos" (sibilancias) do remate da carreira que se podían escoitar a simple oido, sen necesidade nin de fonendo.

De todo se aprende. A seguir traballando...!

Un bico

Susi